Deze was best wel spannend :)
Partner T. was nog maar half op een muurtje toen er een dakvenster openging en iemand riep: “Helaba! DAT heb ik gezien!”. Daarop zijn we netjes teruggekomen op onze stappen. Natuurlijk gingen we het daar niet bij laten. Even verder zagen we nog een mogelijkheid: een muur van ca twee en een halve meter. Gelukkig zaten daar hier en daar al wat gaten in zodat we konden ‘muurklimmen’. Ik was al over de muur, T. zat erbovenop en opnieuw iemand: “Hela…”. Niks van aangetrokken, over de muur, we waren op het domein.
Nu nog maar een ingang zien te vinden zonder opnieuw in het oog van dat dakvenster te komen. Bijna alle ingangen waren deftig afgesloten, behalve eentje :)
Via een heel oude, bangelijk enge primitieve trap gingen we naar boven en kwamen we in het klooster. Het zag er bijzonder proper uit. Niet het type urbex lokatie dat ik gewoon ben van bezoeken. Er was zelfs nog elektriciteit en er stonden verschillende bedieningspanelen van een alarm. Gelukkig, denken we toch, stond dat niet actief.
Behalve het kapelletje en de zolder was er niet veel te zien, allen lege kamers.
Ik deed er wel een behoorlijk infarct op. Na mijn eerste foto wou ik verifieren dat de belichting goed zat en merkte dat mijn toestel amper 3 foto’s aangaf. Shit, waar zijn de foto’s van deze morgen in De Hoorn? Ook na het verwijderen van de eerste kaart meldde de tweede kaart dat er maar 3 foto’s waren. Op een ogenblik kreeg ik zelfs de melding dat de kaart onbruikbaar was. Manlief, heeft me dat een hoop stress bezorgt. Gelukkig kon ik ’s avonds alle foto’s ervan halen :)