Onze entree hier was zowel grappig en zielig. Bij aankomst waren een viertal jonge lui nogal geïnteresseerd in de poort, ze belden aan, ze liepen heen en terug. Plots ging de poort open en kwam een voertuig buiten. Ze gingen een praatje maken met de vrouw in de auto waarna ze rustig het domein opwandelden. Wij pakten snel ons gerief en liepen mee door de poort.
Het bleken jongeren te zijn die ook binnen wilden in Horror Lab. We bedankten hen voor het openen van de poort en begaven ons meteen in het gebouw. Zij bleven eerst nog wat buiten treuzelen waardoor ze opgemerkt werden en het domein moesten verlaten. De boze bewoner stond wel 10 minuten te roepen en fluiten naar ons, maar trokken we ons natuurlijk niet heel veel van aan.
Toch hebben we ons bezoek kort gehouden, mede door de vallende duisternis, maar vooral omdat we het vreemd vonden dat die bewoner plots opgaf. We vermoedden dus dat hij de politie aan’t bellen was.
We zijn uiteindelijk makkelijk terug van het domein geraakt.